Mahir N. Qarayevdən şeirlər

SEVGİ MƏKTUBU

Nə ceyran şəklidir,
nə durna şəkli,
nə şeytan məkridir,
nə tanrı dərki,
nə əcəl zəngidir – yazdığım şeir;
nə Babil qülləsi,
nə azan səsi,
nə bülbül nəğməsi,
nə ozan səsi
nə gül çələngidir – yazdığım şeir;

deyil
allı-güllü oylağım,
xeyr,
yamyaşıl ormanım, yaylağım
deyil –
yazdığım şeir;
xeyr,
üç boyalı bayrağım deyil,
ağ-qara, qara-ağ...
ikirənglidir,
ruhumun rəngidir – yazdığım şeir!

Nə ətdi, nə balıq,
nə yük, nə şələ –
nə xeyrə yarayar, nə də ki şərə;
xəlvəti yazılan, gizlin oxunan
sevgi məktubudur fahişələrə!

Başqa heç zad deyil,
heç bir şey deyil –
yazdığım şeir...

AT SEVGİSİ

Mən səni ot kimi sevirdim onda,
sən də vurulmuşdun mənə at kimi;
Qaranlıq otağın şam işığında
sevişə bilmirdik ər-arvad kimi.

Mən sənə baxırdım yaşıl çəməntək –
ürəyim axırdı otlamaq üçün;
Əlimiz qalxmadı şamı söndürək,
qalxdıq sönən şamı odlamaq üçün.

Mən səni qadıntək sevmirdim axı,
yamyaşıl yamactək tapırdım səni;
Ağzım sulanırdı... at kimi baxıb
ot kimi gözümə təpirdim səni.

Maşından, uçaqdan bab olmaz bizə,
qanımız yaramır mühərrik üçün;
Hələ çox cavandıq onda, deyəsən,
sən arvadlıq üçün, mən ərlik üçün.

Atıl min belimə, min atlan bir az –
səninlə dünyanı hərlənim, dedim;
Sən mənim üstümdə arvadlan bir az,
mən sənin altında ərlənim, dedim.

...Şamı sönmüş evin girəcəyində
səni hürkütməsin bu yanıq iyi;
Bir ovuc külümü at pəncərədən,
unut bir bədənlik o sür-sümüyü...

Mən səni qadıntək sevmirdim onda –
mən sənə baxırdım gözəllik kimi;
Şam kimi yanmadım, sənin yolunda
yandırdım özümü üzərrik kimi!

SON NÖQTƏ 

Hər şey hədərmiş –
bu gün də, bu həftə də,

bu şerin sonluğuna
bir azdan qoyacağım nöqtə də.

Bu siqarın tüstüsü,
bu qapının cəftəsi,
bu divarın güzgüsü, bu çiçəyin ətri də;

o çərtdiyin qələmin,
o yortduğun dəftərin
əyri-üyrü cizgisi, qara-qura xətti də –

hər şey,
hər şey hədərmiş...

Ən qısa şeir də,
ən uzun nəsr də,
ən yorucu şəhər də,
ən üzücü fəsil də bitərmiş.

Yetərmiş –
gec-tez sona yetərmiş
min birinci gecə də,
min ikinci küçə də;

yorulduğun o döngə,
burulduğun bu tin də,
oturduğun o kətil, yatdığın bu mitil də...

Heç bir fərqi yoxmuş
gecin, ya tezin;
heç bir sirri yoxmuş
gedər-gəlməzin –

gedənlər
bir daha gəlməzmiş geri,
gələnlər gedərmiş...
hər şey hədərmiş.

Sevgi dedikləri
bir qara həvəsmiş, bir qara qanmış;
Ömür dedikləri
bir quru nəfəsmiş, bir quru canmış –

o da buracanmış, bura qədərmiş...
hər şey hədərmiş.

İtərmiş
hər şeyin mənası,
Kədərmiş
əvvəli, sonrası.

Günü günə calasan da
gün çatmayan ötən günlər,
əl çatmayan,
ün yetməyən
bütün aylar, bütün illər
unudulub gedərmiş...
hər şey hədərmiş.

Hər şey alın yazısı,
hər şey qədərmiş –

keçdiyin yol
seçdiyin yol deyilmiş;
seçdiyin yol
keçdiyindən betərmiş –

hər şey,
hər şey hədərmiş... 

 

***

Hədər olmayan
yalnız bircə sözdü, bircə sətirdi –
o da nə yazılmış, oxunmuş nə də;


Qalan hər şey hədərdi –
son nöqtənin önündəki bu misra,
bu misranın sonundakı nöqtə də!