Sevinc Giləhlidən şeirlər

Balam döndü sənə qoşdu,

Kilidlədi dizimi.

Sıxışdı qürurum

körpəmin sevincdən sayrışan kirpiklərində.

Çırpdım 

ürəyimin içindən

yanan arzuların közünü,

Hönkürdüm

Yoxum boyda 

boşluğa 

qoyub üzümü.

        

Yastığımın içindən

                  yuxumu baltalar

                  nəhayətsiz zınqırov səsi.

Pəncərəmə 

          damcı-damcı 

                      hönkürər,

                       soyuq gecənin nəfəsi.

Divarda üzümü yamsılar

Küçədən keçən xoşbəxt işıqlar,

Kirpiklərim 

          havada

             yeksənəq simfoniya.

                   notlar,notlar...

     

KÜLƏYƏ

Bu mən adlı divarların arasında,

Gözqırpımı həyatımın  qarasında

                                              sıxılıram.

Yaz çiçəyi nəfəsitək 

                       sovur məni,

Budağımdan üzülüm,

                                     gedək.

Gülləri uçuraq bağlardan,

Bənövşənin yanağından süzülüm,

                                                      gedək.

Zirvələrin mamırına

                             çək  

                                    məni,

Saralmayan ağacların toxumuna qat,

                                                             apar.

Xəzəl-xəzəl 

                      dərinlərə at,

                                          apar.

Bərkiyib 

              torpağımda

                              bir lacivərd daş olum,

Sovur məni,

Ümmanların boşluğuna

 nəğmə-nəğmə

                           köklə ,   

                                       Dur.

Dalğaların dodağından  

                                        uçum,  uçum...

             Yoxa yoldaş olum.

                            

                           

                       Külək

Külək

Bu axşam

külək

çırpdı

ağacların tozunu,

diddi

yolların üzünü.

Qoşub dalğalara

sürüdü sahildə

körpəmin səhərki izini.

Uçmaq istəyən dəlilər kimi

qalxıb

yamaclara

vurdu

özünü.