Ruzbeh Məmməd - şeirlər

Zeliha...

Dünyada nə çoxdu gedənlər, Zeliha
 küləklə yuvarlanıb gedənlər
 yağışla yuyulub gedənlər 
 bir gülləyə qurban gedənlər
 darıxma, qızım, darıxma

gözləmə, dünyada heç kimi, gözləmə

gəl oyun oynayaq əvvəl mən sənin qulağına bir söz deyim, sonra ağlayım:
 "gedənlər heç zaman geri dönmür"
 ağlama, qızım, ağlama

Dünyada nə çoxdur gedənlər, Zeliha
 kimi gedər uzaq olar,
 kimi gedər yad olar
 kimi də gedib vətən olar, torpaq olar
 gözləmə, qızım, gözləmə

Dünyada nə çoxdur uşaqlar, Zeliha
 yarısı vətənsiz,
 yarısı yeyəcəksiz, 
 yarısı paltarsız
 yarısı da kimsəsiz
 küsmə, qızım, küsmə

Dünyada nə çoxdur kədər, Zeliha
 heç kimi bağışlama
 vətəni də, torpağı da, gülləni də...
 bağışlama, qızım, bağışlama...

Dünyada nə çoxdur gedənlər, Zeliha
 sırılsıklam tək olmaq istiyirəm
 bir az var, 
 bir az yox olmaq istəyirəm..

+++

içimdə bir şəhər var, heç vaxt gəzmədiyimiz
 içimdə bir küçə var, heç vaxt keçmədiyimiz
 içimdə bir sevgi var, heç vaxt ayrılmadığımız...
 içimdə bir qadın var, heç vaxt tərk etmədiyimiz...

+++

Noyabr axşamında sevgi etüdləri

bilirəm getməli deyildik, bilirəm
 bir-birimizdə bunca xatirələrimiz varkən...
 bilirəm susmalı deyildik, bilirəm
 danışılası o qədər söz varkən...
 bilirəm, getməli deyildik, bilirəm
 bir-birimizə çatacaq qollarımız varkən...

hopduğun yerlərinə sadiq qalmadın
 onsuz da qadınlar belə gedir
 onsuz da bilirdim, yetim qoyacaqdın qollarımı
 mən anamdan bilirəm, o da ağrıyanda dözülməz qadın olur
 mən anamdan bilirəm qadınları

niyə belə oldu axı, qoyardın çatardım sənə, sonra bütünlüklə gedərdin
 niyə belə oldu axı, nə tez getdin
 heç qoymadın ötürüm səni
 qayıdım ayaq izlərindən ünvanıma
 niyə belə getdin axı
 niyə qoymadın son dəfəsində deyim ki,                                                                                      

 sənsiz qoyduğun bədənimin yerlərində bir it ulayacaq...
 niyə qoymadın qucaqlayım səni
 deyim ki, məni səndən sonra hamı tərk edəcək...

burda payızdı- noyabr
 burda pəncərədən günəş görünür
 burda bir otaq var şaxtası sinməmiş
 burda bir kişi bədəni var, tərk edilmiş,

sənə yazmaq istəyirəm, uzaqlardan, uzaqlardan
 Ki, hardasan, necə keçir məndən sonra vaxt-zaman
 Qollarının harasıyla darıxırsan, 
 axşam kölgə düşəndə
 Səni yenə incidirmi, dırnağına saçların ilişəndə...

Quşlar gələr qonar sizin evinizin üstünə
 Saçlarına yağış dəyər dodağına göz yaşı...

ey, könlümün darıxanı, ey könlümün gözəli
 pəncərəni açıq tutma, ürəyinə şərf dola
 ey könlümün yaraşığı, ey könlümün sonası
 payız, qışa ümid yoxdu bir də gördün qiripsən
 Payız qışa ümid etmə, qadınlardan betərdi
 darıxdırdı, üşütdüsə, sonrasını bilirsən...