Əli Şirin Şükürlü Ədəbi suprematizm: Mövcudolma(ma)
Ədəbi suprematizm:
Mövcudolma(ma)
İldə bir neçə dəfə
yaşadığım şəhərdən kənar məkanlara
üz alıram adətən. Və getdiyim o yerlərdə
yaşıllıqlar arasında gəzirəm, dənizdə çimirəm,
çay kənarında oturub fikrə dalıram –
məkan dəyişmələrini seyr edirəm,
zaman axarı barədə düşünürəm.
Məsələn, inanıram ki,
“axara nəinki iki dəfə, heç bir dəfə də girmək olmaz “...
Bir də və həm də
adamlar maraqlı gəlir mənə fərqli məkanlarda.
O yerlərdə:
gəzdiyim yaşıllıqlar arasında, çimdiyim dənizdə,
oturub fikrə daldığım çay kənarında ...
bir də və həm də müxtəlif adamlarda
mən də mövcud oluram, şübhəsiz,
mövcud oluram öz məkan ölçülərimə rəğmən.
Tərk etdiyim gündən
“mövcudolmama” başlayır o yerlərdə:
gəzdiyim yaşıllıqlar arasında, çimdiyim dənizdə,
oturub fikrə daldığım çay kənarında ...
bir də və həm də müxtəlif adamlarda
mövcud deyiləm artıq
o yerləri tərk etdiyim andan.
Məkan ölçülərimsə həm tərk edir o yerləri,
həm də o yerlərdədi – bu ölçülərin cızdığı
bir boşluq qalır axı o məkanlarda məndən sonra.
Müxtəlif həndəsi formalarda
gəzən adamın boşluğu, üzən adamın boşluğu,
oturub fikrə dalan adamın boşluğu ... bir də
və həm də adamlarda itən adamın boşluğu.
Cübəcür təsvirlərə malik boşluq:
“Hər şey olan heç nə”.
“Mövcudolmama” -
bu qədər adi, bu qədər bəsit, bu qədər sadə,
yəni?!
... – 25.05.2019
