Alban şairə Juljana Mehmetinin şeiri

Tərkediş…!

Daxildən qopan qərib bir təpər,

ki, yayılıb büsbütün vücudu sarmasa da

qanadlarını açıb boşluğu öz ağuşuna alır,

elə bir boşluq ki, gərilmiş havanın boşluğunu yarır

nəfəsi daralan ruh,

gözəgörünməz doqquz dairə boyunca bir dərinliyə,

eyiblərin sonsuzluğuna enir

həzzin son damlasının

uzun intizarında 

Məyusluqdan doğan ağrılı yorğunluq,

və deyilməmiş sözlərə qıcanan dişlər,

xaos sehr ağacına sarılaraq

qüssə dərəsində bir abidə tək ucalır,

və viranəlik sərhədində

tərk edilmiş bir limana bənzəyir.

Zövqün qeyb olmasından daha betərdir

Düşüncənin tərkedişi...!

***

رهایی

حسی غریب از درونت

گرچه تمامی وجود را تسخیر نکرده 

باز هم پرهایش را بازگشاده تا خلا را در آغوش کشد.

چنان خلایی که میشکافد هوای کشیده شده خلا را

تنگ آورنده نفس روح

 نامرئی, به انداره عمق نه دایره 

به بی نهایتی نقص ها فرو می آید

به درازای انتظار آخرین قطره لذت

خستگی دردهای به وجود آمده از ناامیدی

وحرف های ناگفته ای که میساید دندان را

خلا حین پیچش به درخت سحر 

سر بلند میکند همچو مجسمه در دره ی اندوه

و در مرز ویرانگی 

شبیه به بندر ترک شده .

رهایی افکار خیلی رنج آورتر

از نابودی ذوق است.

Juljana Mehmeti(Albaniya)

Azərbaycancaya tərcümə etdi: Fərid Süleymanov

Farscaya tərcümə etdi: Ümid Nəccari