Gözəl Azaydan yeni şeirlər
Bizim şeir
Ayrılıq da bəm imiş,
Bir az da həzin olur.
Bir azca ağı deyir, bir az da hüzn olur…
Sən demə, gözlərimin kökü çoxdan quruyub,
Kirpiklərim nəm imiş…
Bütün sevgilər kimi,
Bu sevginin sonu da
Sevgimizdən kəm imiş…
Sən ayrılıb gedirsən…
Məndən sənə xatirə —
Ayrılığa yollayan bir kəlmə izn olur.
Yaşanan xoş görüşlər,
Tutulmayan vədlərin,
Edilməyən əhdlərin…
Ayrılanda əllərim
Dodağımdan qopmayan ehtiraslı öpüşlər…
Deyirsən, bizim olur?!
Nə sən mənim olursan,
Nə mən sənin xatirən…
Çox ədalətsiz dünyadır:
Sən ayrılıb gedirsən —
Sənsizliyə yazılan şeirsə… bizim olur.
Darıx…
Məni bircə dəfə xəyal et, nolar,
Darıx mənim kimi, küs mənim kimi.
Demə, yorulmusan xəyalından da,
Yorul mənim kimi, sus mənim kimi.
Nə olar, mən sənin nəfəsin olum,
Köksünə dolaram dağ havasıtək.
Bir az da baharı xatırla mənlə,
Günəşin üfüqlə yer davası tək.
Nə olar, bir anlıq baxışın olum,
Gizlənim gözünün dərinliyində.
Ağlasan, od tutan canımı mən də
Soyudum gözünün sərinliyində.
Nə olar, gecəki xatirən olum
Yuxunun səhərki solğunluğunda,
Yorul mənim kimi, darıx mənimtək,
Öpərəm darıxan yorğunluğundan.
Uzaqda deyiləm
Mən hara gedim axı?!
Ağlın aparıb məni, ayaqlarım yerimir…
Bu bağları çözməyə nə çarə edim axı?!
Barmaqlarım dolaşır
Bəlkə qabar izləri
Əllərində əllərimin yeridir?!
Mən bu hala gəlmişəm…
hayana gedim axı?!
Sən niyə narahatsan?!
Axı özün həyatsan
Bu dünyaya gəlmişəm…
o yana gedim axı?!
Darıxırsan, bilirəm…
Qəlbindəki hər yara
Dərdlərimdən biridir
Mən hara gedim axı,
Bir nəfəsi bölürük
Qəlbin səndə, yara məndə yer edib,
Hər nəfəsdə ölürük
Darıxırsan, bilirəm
Əlində əlim qalıb
Bax, uzaqda deyiləm,
Çiynində telim qalıb…
Qələmi qırardım
Alıb dərdlərimi elə gedərdim,
Canımın ağrısın yozan olmasın.
Çəkib yazılanın üstündən xətti,
Qələmi qırardım — yazan olmasın.
Gedərdim gizlicə, səssiz-səmirsiz,
Qoyduğum izləri pozan olmasın.
Qazardım bir böyük quyu özümə,
Quyumu darısqal qazan olmasın.
Mənim ağrılarım tonla yazılır,
Qramın vermərəm — dözən olmasın.
Mənim kürəyimi yüküm bəzəyir,
Qəddimi əymərəm — əzən olmasın.
Yandıraram canımı
İnan mənə,
Tükənməyən hissimə.
Qıyma mənim bu çarəsiz qəlbimə…
Almısan büsbütünün, əgər dəysən bir simə,
Mən küsərəm canımdan, can da olsan, incimə…
Susma, danış mənimlə,
Səssizliyin həzinmiş.
Susqun-susqun bax elə,
O baxış da bəsimmiş.
Gözlərini qaçırma, gedən mənim əksimmiş,
Çəkilərəm gözündən qaranlığın küncünə,
Qaranlıqda alışaram, yanaram,
Canımı yandıraram, can da olsan, incimə…
Yer tapmaram, dincələm…
O ürəyə, o gözə, o baxışa
Sığışmaram bircə mən,
Yerləşmərəm cahana, cahan olsan, incimə…
Gələrsən yuxulara?!
Nə olsun, darıxıram…
Yuxu yaman haqlayıb.
Alıb aparır məni,
Qoymur bir az ağlayım…
Nə olsun ki, darıxıram —
Bircə səs, nəfəs çatmır.
Nəfəsim kəsilməyə
Yuxu qoymur… saxlayıb.
Nə olsun, darıxıram —
Yuxu qoymur darıxım.
Gələrsən… yuxulara?
Gələrsən — sənə baxım?!
Gələrsənmi — həsrəti ayaqlayıb?!
Gələrsənsə… tez de ki, yuxunu qucaqlayım…
