Əziz Yaqubzadədən şeirlər
Gizlənpaç
Səndən sonra hamı bir az yarımçıq,
səndən sonra hər şey çiydi bu evdə.
Səndən sonra elə küskün böyüdüm,
xoş söz də xətrimə dəydi bu evdə.
Döşəməsi soyuq oldu, bu evin
səndən sonra divarları qızmadı.
Nə vaxt biri getməyindən danışsa,
bu qış gəlmiş evdə içim sızladı.
Bir gün hamı yoxluğunla barışdı,
bircə mən saxladım səni içimdə.
Sənin məzarına gedəndə belə
mən səni axtardım evin içində.
Mən səni axtardım gecə yatanda,
səhər anam məni oyadanda da.
Mən səni axtardım məktəbdən evə
"Quyruqlu beş" alıb, qayıdanda da..
Özüm öpdüm qanayan barmağımı,
heç kim gəlib, göz yaşımı silmədi.
Mən hətta gizlənpaç oynayanda da
səni axtarırdım, heç kim bilmədi.
Harada xoşbəxt ailə tablosu görsəm,
gözüm həsrətlə daldı uzaqlara.
Mən həmişə paxıllıq eləyirdim,
atasıyla oynayan uşaqlara.
İndi də ümidim tərdi-təzədi,
sanıram, hardansa mənə baxırsan.
Bəs indi gözümü yumsam, səninlə
gizlənpaç oynasaq, görən çıxarsan?!
Yol
Gəlməyini biləndən
Əcəb evdarlaşmışam.
Sənə öz əllərimlə
Bugün süfrə açmışam.
Kaş bir bilsən bu anı
Nə qədər gözləmişəm.
Gəlsən üşümə deyə
Çayı da dəmləmişəm.
Mən də bu havalarda
Darıxıram bilirsən.
Hansı səmtə boylanım,
Ha tərəfdən gəlirsən?
Görən nə geyinmisən?
Saçını yığmısanmı?
Sənə aldığım şarfı
Boynuna taxmısanmı?
İndi yolda başını
Görən nəylə qatırsan?
Sən də qovuşmaq üçün
Dəqiqələri sayırsan?
Kitabını oxuyub
Yuxuya gedirsənmi?
Tez çatmaq üçün sən də
Dualar edirsənmi?
Yollaramı baxırsan,
Mənə yol gələ-gələ?
Sən gəldiyin yolların
Başına dönüm elə...
Saçlarım
İndi mənim saçlarım
sığal arzusundadır.
"Hər şey yaxşı olacaq"
cümləsiylə başlayan
nağıl arzusundadır.
O hələ də inanır,
nağıllara, miflərə.
Onun nağıllarında
hamı elə yaxşıdır,
gərək yoxdur divlərə.
Bircə əl də yoxdu ki,
gəlib özün yetirə.
Onun düz milyon illik,
bitməyən həsrətini
birdəfəlik bitirə.
Mənim saçlarım həm də
qayğıdan yetim qalıb.
Sevgisizlik görəndə
bir-bir intihar edir
özün yastığa atıb.
Telini öpən yoxdur,
yoxdur kimi-kimsəsi.
O qədər tənhadır ki..
(yazıq mənim saçlarım)
toxunmağa əl gəzir.
İndi təklikdən özün
qucaqlayır gecələr.
Hələ də inanır ki,
bir çiyinlə qovuşsa,
hər şey.. hər şey düzələr...
Sən də atam kimisən..
Sən də atam kimisən..
Yaman tez unudursan
gedəndə birnəfəsə
çırpdığın qapıları.
Sonra elə gəlirsən..
silirəm yaddaşımdan
səndən incikliyimi,
etdiyim davaları...
Sən də atam kimisən..
Biri qəlbini qırsa,
nəyisə dərd eləsən,
ya da küssən, eləsən,
içində saxlayırsan.
Elə ki, gecə olur,
pencəyini geyinib,
çıxırsan eyvanına
gizlincə ağlayırsan...
Sən də atam kimisən..
Sən də xoşbəxt olanda
uşaqlaşırsan bir az,
sən də gülümsəyəndə
iki yanağın batır.
Sən də acılarını
örtürsən gülüşünlə,
sənin də gülüşünün
altında kədər yatır.
Sən də atam kimisən..
Onun kimi səni də
adicə quru sözlə
aldatmaq olur asan.
Qorxuram, onun kimi
bir gün əcəl sənin də
qulağına pıçıldar,
...Qorxuram elə sən də
Bir gün qayıtmayasan...